Donderdagavond 23 mei was de slotbijeenkomst van het participatietraject over de visie op evenementen in de stad. Aanwezig waren de betrokken ambtenaren van het Stedelijk Evenementenbureau, een flinke delegatie vanuit de evenementensector en een klein aantal bewoners.
In de maanden februari en maart vonden voor het ontwikkelen van de visie 5 participatiebijeenkomsten plaats met afzonderlijke belangengroepen. Die onderliggende visie op evenementen zou de basis moeten zijn voor een nieuw evenementenbeleid vanaf 2026.
Donderdagavond was een grote liefdesverklaring van de gemeente aan festivals. Wethouder Touria Meliani (portefeuilles Kunst en cultuur, Inclusie en antidiscriminatiebeleid en Evenementen) deed de aftrap en kwam aan het slot terug, waarbij ze alle aanwezigen probeerde te overtuigen van de geweldige euforie die je op een grootschalig dance-evenement kunt ervaren. Afstand tot het onderwerp was ver te zoeken en haar taak beperkte zich die avond tot pure PR. Genieten is natuurlijk fijn, maar zo roept dit de vraag op of het ooit genoeg zal zijn, zonder te realiseren wat er allemaal voor evenementen moet wijken. Genot wordt hier overduidelijk verward met wat gezond voor je is. En dan gaat het hier niet alleen over, zoals Dan Afrifa het die avond formuleerde, “alternatieven voor alcohol”.
De evenementenvisie die wethouder Meliani binnenkort de gemeenteraad presenteert, werd tijdens de avond onderbouwd met uitsluitend getuigenissen vanuit de evenementensector. Langs de lijnen Variatie, Binding (met de buurt), Spreiding en Vernieuwing. De ambtenaar van het Evenementenbureau gaf zelfs aan dat hij sprak als politicus. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt? Dat allemaal komt over als propaganda. En het is ook nog eens misplaatst, want de nieuwe visie geeft op papier aan: minder groot, meer klein, en niet alleen dance.
Tekst loopt door onder de foto.
Vertegenwoordigers van 14000 bewoners in Nieuw-West dienden het eenzijdige geluid vanaf het podium van repliek en wezen op een gesprek met ambtenaren van het Evenementenbureau over evenementen in hun buurt. Evenementen die niet gesteund worden door de bewoners en ook niet door het stadsdeelbestuur. Toch drukt de centrale stad die enorme evenementen door. Geëmotioneerd werd de vraag herhaald die hen tijdens dat gesprek door een ambtenaar werd gesteld: “Waarom verhuist u niet?”. Echt gehoord werden de bewonersvertegenwoordigers ook ditmaal niet.
Dat niet horen en luisteren naar bewoners bleek ook al tijdens de participatiebijeenkomst “voor bewoners” in de Zuiderkerk (25 maart). Het was al niet druk, maar het gros van de aanwezigen had duidelijk de belangen van de ondernemers op het netvlies. Anders schrijf je niet (een aantal keer) in het verslag over die avond: “Lastig om betaalbare kleinschalige evenementen met harde muziek te organiseren, want om kosten eruit te halen moet een evenement juist groter zijn of de kaartjes duurder”, of “Subsidie is nodig, want alles is duurder” etc. Onvoorstelbaar dat daar de aandacht van ambtenaren ligt op een avond die als doel heeft bewonersinbreng op te halen. Ook niets in het verslag van de ambtenaren over door bewoners gemaakte opmerkingen op de vraag ‘Welke suggesties of opmerkingen wilt u meegeven over evenementen en het aanbod in Amsterdam”.
Bovendien is op 6 juni het referendum over de Hoofdgroenstructuur van dit college, maar er is die donderdagavond met geen woord gerept over evenementen die plaatsvinden in parken en effecten daarvan op de natuur. Het is of de schade aan de grasmat en de modderbende die evenementen achterlaten er niet toe doen. Alsof het lawaai en geweld van de op- en afbouw (vaak in de broedperiode) niet meetelt. En enkele weken afsluiten van een park voor omwonenden gerechtvaardigd is en het groen er niet is voor de ontspanning van bewoners (de Hoofdgroenstructuur geeft aan van wel!), en evenementen met hun verdienmodel het belangrijkst zijn.
Er stond die donderdag een paginagrote advertentie in Het Parool, afkomstig van de evenementensector, met een noodkreet over de gevolgen van het nieuwe evenementenbeleid, over de kans op faillissementen. Maar als je als organisator afhankelijk bent van gemeentelijke regels, van vergunningverlening, van politiek, dan hoort een verandering van beleid bij je ondernemersrisico. En zou het luisteren naar bewoners bij je ondernemersmodel moeten horen. Het anticiperen op dit soort veranderingen is toch onderdeel van je werk! Werkgelegenheid kan geen pressiemiddel zijn voor de gemeenteraad. Als het niet past, dan past het niet en kan het feestje echt niet doorgaan.
Het ondernemersbelang draait maar om een ding: omzet. Zeker als de ondernemer schaamteloos verklaart (in het stadsgesprek van 11 maart) dat ze bij minder luide muziek minder drank verkopen. Zo ver gaat het dus! En de omwonenden moeten het maar slikken.
De duurzaamheidsinzet van ondernemers komt niet verder dan een vega-aanbod en een deeltje van de urine opvangen om te hergebruiken als water. Klinkt goed totdat je bedenkt dat dat de natuurstaat van de parken zonder evenementen de meest duurzame toestand is. En daar komt bij: vervuilende dieselaggregaten, zwaar vrachtverkeer, extra gebruik van kostbare elektriciteit, uitstoot van stikstof en CO2, vervuiling en verdichting van de bodem, veel bezoekers komen met auto/vliegtuig uit het buitenland. Daar weegt vega eten en urine hergebruiken niet tegenop. Trouwens moet die urine niet als chemisch afval beschouwd worden vanwege de “alternatieven voor alcohol”?
Al met al is de avond een flinke promotie voor de grootschalige dance-evenementen in de openbare ruimte. De dagen ervoor waren de redacties van Het Parool en AT5 druk met hun positieve berichtgeving over de evenementensector. Over de gehavende parken door de dance-evenementen schrijven ze niet, terwijl dat nu juist voor heel veel bewoners belangrijk is. Tot zover hun objectieve berichtgeving.
De evenementenvisie gaat dus nu naar de raad. De evenementensector werd tijdens de eerdere participatiebijeenkomsten aangeraden om de politiek te benaderen. Maar de nieuwe visie is slechts de basis voor wat de stad zou moeten willen. De echte uitwerking komt straks in aangepaste locatieprofielen en eigenlijk zou na de afgelopen 6 jaar oefenen, ook een verlaging van geluidsnormen op zijn plaats zijn.
Bij politici wordt de deur plat gelopen, maar de vraag blijft of politici thuis geven voor bewoners die gehoord willen worden over de dance-evenementen en in hoeverre ze zich echt gaan inzetten voor belangen van omwonenden.